Geboortebloem mei
De bloemen van mei zijn lelietje-van-dalen en meidoorn.
Ontdek de geschiedenis, symbolische betekenissen, en groei-advies voor deze tere bloem en bloeiende struik, die beide in mei bloeien.
Welke bloemen zijn geboortebloemen in mei?
Lelietjes-van-dalen is een overblijvende bodembedekker die zich, onder de juiste omstandigheden, snel verspreidt dankzij zijn kleine, tere, klokvormige witte bloemen.
Deze bloemen staan symbool voor zuiverheid en zoetheid.
Meidoorns zijn bloeiende struiken in de rozenfamilie, en hun meibloei vertoont minuscule trosjes roze, rode, of witte bloemen.
Na de bloemen verschijnen kleine bessen die haws genoemd worden.
Een bekende voorstelling van hoop is de meidoorn.
Informatie over Lelietjes-van-dalen
Lelietje-van-dalen (Convallaria majalis), ook bekend als Onze-Lieve-Vrouwetranen, meilelie en meiklokje, behoort tot de Asparagaceae plantenfamilie en is geen echte lelie.
Vanwege zijn eenvoudige loof en aantrekkelijke bloemen is lelietje-van-dalen, een inheemse plant uit Eurazië, in Noord-Amerika genaturaliseerd. Ze werd voor het eerst gekweekt in achtertuintjes.
Ze produceert witte, hangende, klokvormige bloemen met een krachtige, zoete geur.
Ook mogelijk zijn roze of paarse bloesems.
Betekenis en Symboliek van Lelietjes-van-dalen
Lelietjes-van-dalen zouden volgens de oude astrologie beschermd worden door de zoon van de godin Maia.
Voor de Romeinen was die zoon Mercurius, en voor de Grieken was die zoon Hermes.
Volgens de legende werd het lelietje-van-dalen verliefd op het gezang van de nachtegaal en bloeide pas toen de vogel in mei naar het bos terugkeerde.
Apollo ontwierp de bodembedekkende bloem vermoedelijk ook voor nimfen om op te lopen.
Moederschap, zoetheid, zuiverheid en nederigheid zijn er allemaal mee in verband gebracht.
Door de bloeitijd en de naderende komst van de zomer, staat ze voor een terugkeer naar geluk.
Lelietjes-van-dalen zouden volgens de christelijke legende ontstaan zijn uit de tranen van Eva nadat ze uit de Hof van Eden verdreven was.
Volgens een andere legende zijn het Maria’s tranen op de plaats van Christus’ kruisiging, waar de lelietjes-van-dalen-plant voor het eerst verscheen.
Lelietjes-van-dalen in de geschiedenis
Op de meidag in de jaren 1500 werden lelietjes-van-dalen bloemen aan koning Karel IX gegeven als geluksbrenger. Elk jaar daarna zette hij het gebruik voort om de bloemen als geluksbrenger te geven.
Lelietjes-van-dalen worden in Frankrijk nog steeds als geschenk en als geluksbrenger gegeven.
Op de dag van het feest van St. Joris wordt lelietjes-van-dalen geoogst in Servië, waar de mensen de bloemen gebruiken om hun huizen te versieren in een poging geluk en voorspoed te brengen.
De bloem is in verband gebracht met de tweede komst van Christus en wordt vaak in de bijbel genoemd.
De bloem werd door Thomas Jefferson genoteerd in een lijst van veerkrachtige vaste planten die bij zijn huis in Monticello groeiden.
Lelietjes-van-dalen zijn een gebruikelijke keuze voor bruidsboeketten vanwege hun zoete geur.
In Nederland hebben pasgetrouwde stellen de traditie lelietjes-van-dalen in hun tuin te planten om hun huwelijk geluk te wensen.
De bruidsboeketten van prinses Diana en Kate Middleton bevatten ook bloemen.
Bij de Furry Dance, een jaarlijkse viering die op 8 mei in Helston, Engeland, plaatsvindt, worden lelies-van-de-vallei gedragen.
De nationale bloem van Finland is de lelietjes-van-dalen.
In de tuin: Lelietjes-van-dalen
Lelietjes-van-dalen doen het goed in bostuinen, rotstuinen, en schaduwrijke tuinperken.
Vanaf mei bloeien de overblijvende bloemen twee tot vier weken.
Het is de ideale bodembedekker voor vochtige, rijke grond op schaduwrijke plaatsen, maar onder de juiste omstandigheden verspreidt hij zich ook snel.
Ga voor het planten eerst je plaatselijke wetgeving na, want ze kan als invasief beschouwd worden.
Planten hebben twee tot drie bladeren en een bloeiende stengel die uit het midden van de bladkluit oprijst. Ze worden 6 tot 12 centimeter hoog.
Meidoorn
Meidoorn, een plant uit het geslacht Crataegus, is een lid van de Rosaceae (rozen) familie, samen met andere vruchten en groenten als appels, kersen, en peren.
De geslachtsnaam is afgeleid van de Griekse woorden kratos, dat “kracht” betekent, verwijzend naar de uitzonderlijke trekkracht van het hout, en akis, dat “scherp” betekent, verwijzend naar de doornen die in de meeste soorten voorkomen.
Het woord “meidoorn” is afgeleid van het Oud-Engelse woord “hagathorn,” waar “haga” staat voor “heg”.
Meidoorns komen behalve in Noord-Amerika ook voor in Europa en Azië.
Meidoorns zijn kleine, dichte bomen of struiken die honderden verschillende soorten hebben en hoogtes tot 30 voet kunnen bereiken.
Meidoornsymboliek en betekenissen
Meidoorns hebben lang optimisme vertegenwoordigd.
Andere associaties met feeën zijn o.a. het vermogen om als markering te dienen voor de ingang naar andere werelden.
De takken ervan zouden door de oude Grieken gebruikt zijn tijdens huwelijksprocessies, en in de Keltische folklore zouden meidoorns in staat zijn een gebroken hart te helen.
Van meidoornstaken werd eens gedacht dat ze de kracht hadden om vampieren te doden, volgens de Servische folklore.
Meidoorns zijn verwant met het vruchtbaarheidssymbool dat door de ouden gebruikt werd.
Van een meidoornbloesem werd vroeger gedacht dat het ziekte en dood voorspelde als het binnenshuis gebracht werd.
Het aroma van een meidoornbloesem werd in verband gebracht met de Grote Pest tijdens de Middeleeuwen.
De bloei van een meidoorn is lang beschouwd als de overgang van lente naar zomer.
De geschiedenis van de meidoorn
De meidoorn heeft een onmiskenbare band met de meidag omdat het lang gebruikelijk was bloeiende meidoorntakken te gebruiken om versieringen voor de feestdag te maken, met name mei-slingers.
De witte meidoornbloesem werd in 1923 uitgeroepen tot de staatsbloem van Missouri.
Meidoorn wordt al vele jaren als geneesmiddel gebruikt, onder andere bij de behandeling van hoog cholesterol, bloeddrukproblemen, pijn op de borst, en ziekten van hart en bloed.
De pigmenten in de vruchten bevatten het grootste deel van de geneeskrachtige waarde.
Meidoornvruchten en -bladeren zijn eetbaar.
De bladeren kunnen, als ze jong geplukt worden, aan salades toegevoegd worden.
Je kunt de vruchten alleen eten of er wijn en gelei van maken.
Een dier dat een klapekster genoemd wordt, spietst zijn (eerder dode) prooi op de doorn van een meidoorn, zodat hij comfortabeler kan eten.
De tuin van meidoorns
De schors van volwassen meidoorns is grijs en geschubd.
Er groeien dunne twijgen aan met 1 tot 3 duim lange doorns.
In het late voorjaar bloeien kleine, vijfbladige witte of roze bloemen in trossen.
Na het verwelken van de bloemen verschijnt een kleine pitvrucht, die eerst geel kleurt en in de herfst rood wordt.
Eenvoudige, getande of gelobde bladeren zijn de norm.
Meidoorns kunnen zowel in de volle zon als in de halfschaduw groeien, waarbij de beste grond vochtig en goed doorlatend is.
Volle zon is ideaal voor de vruchtvorming.
De doornige meidoorns bieden ook veilige broedplaatsen, weg van roofdieren, en dienen bovendien als een belangrijke bron van vruchten voor vogels tijdens de winter.
